Jednym z najistotniejszych elementów w trakcie budowy domów jest dbałość o jego odpowiednie ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. Zimą, problemem może stać się nie tylko niedogrzanie pomieszczeń mimo innych źródeł ogrzewania, które również mają swoją cenę, a także pojawiająca się z czasem wilgoć i pleśń. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak mocno, że upał wewnątrz będzie nie do wytrzymania, co z kolei może łączyć się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie istnieje kilka sposobów na ocieplenie domu. Do jednych z najbardziej popularnych zaliczają się pianka poliuretanowa – PUR oraz wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te sposoby mają swoje zalety i wady, jednak istnieje wiele czynników, wpływających na ich częste wykorzystanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest jedną z form ocieplania domu, która charakteryzuje się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w postaci natrysku, pianka szybko puchnie, ze względu na co ma możliwość dopasowania się do wolnej przestrzeni i wypełnienia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ten sposób izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony i usuwa ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa wyróżniana jest na dwa typy: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica między nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa ma świetną izolację termiczną ( niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Po wyschnięciu staje się bardzo twarda, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową wykorzystuje się częściej na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a dzięki swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć bardziej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do nasiąkania wodą.

Wady i zalety pianki poliuretanowej

Do zalet pianki PUR, poza wspaniałym dostosowaniem do podłoża, zalicza się w głównej mierze łatwa aplikacja i wysoki poziom termicznej izolacji. Pomimo różnic pomiędzy pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, stopień wodoszczelności w obu przypadkach jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie wielkim atutem, ponieważ jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji domu. Dodatkowo pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, ze względu na co nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest również niezła w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR należy dodać głównie jej koszty. Za piankę dobrej klasy zapłaci się więcej pieniędzy, niż na przykład za wełnę tak samo doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada też gorzej w ocenie odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, czyli jest łatwo zapalna, jednak w pożarze topi się i zwęgla, a po zgaszeniu ognia samoczynnie gaśnie.

Można spotkać też dużo obaw, co do stosowania pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wykazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce tylko w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od 48 do 72 godzin. Wtedy nie należy korzystać z pomieszczenia, a przy aplikacji stosować specjalną maskę i kombinezon. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Ocieplanie wełną

Wełna mineralna jest równie często stosowana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Bardzo dobrze izoluje ciepło i ma świetną przepuszczalność. Dodatkowo dobrze położona, będzie na lata zachowywać swoje właściwości, których też jest wiele. Zazwyczaj są to płyty, maty albo połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z bazaltu, dolomitu albo kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która tworzona jest z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Aby powstała płyta lub mata, zebrany materiał roztapia się w odpowiedniej temperaturze, po czym rozwłóknia. Później, dokłada się specjalne żywice oraz nadaje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga mają wysoką jakość i bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną częściej wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Przyznano jej najwyższą klasę A, czyli stanowi barierę ochronną w razie pożaru. Dodatkowym plusem jest wspaniała izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na urazy mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też zauważyć, że jej cena jest niższa w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt mocno, ale jeżeli tak się stanie, ciężko jest ją osuszyć, co może prowadzić do powstawania pleśni i grzybów. Ważne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może zostać źle zainstalowana, ponieważ trudniej wypełnić nią szczeliny. To sprzyja utracie izolacyjności oraz powstawaniu termicznych mostków. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna bardzo łatwo pyli, przede wszystkim w czasie jej nakładania, dlatego tak samo jak przy korzystaniu z pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, by była źródłem uczulenia w trakcie użytkowania domu.

Pianka PUR vs. wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje zalety i wady, jednak dla obu znajdą się właściwe zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien zależeć od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak ceny ognioodporność, ciężar czy ryzyko wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, które rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.