Jednym z podstawowych elementów podczas budowy domów jest dbałość o jego odpowiednie ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. W ciągu zimy, problemem może być nie tylko niedogrzanie pomieszczeń pomimo dodatkowych źródeł grzewczych, które też mają swój koszt, a także pojawiająca się z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak bardzo, że upał wewnątrz stanie się nie do wytrzymania, co w wyniku może łączyć się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych należą pianka PUR (poliuretanowa) oraz wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te sposoby mają swoje zalety i wady, jednak jest wiele czynników, wpływających na ich częste wykorzystanie.

Pianka PUR

Pianka PUR jest formą ocieplania domu, która charakteryzuje się głównie sposobem nakładania i szczelnością. Po nałożeniu w formie natrysku, pianka szybko puchnie, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do każdego podłoża oraz wypełnienia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ten sposób izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej ochrony oraz niweluje ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR dzieli się na dwa rodzaje: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa ma świetną izolację termiczną (niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Po wyschnięciu jest bardzo twarda, co może narażać ją na uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki PUR

Do zalet pianki PUR, poza doskonałym dostosowaniem do powierzchni, należą w głównej mierze szybka aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Mimo różnic między pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, stopień wodoszczelności w przypadku obu jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie dużym atutem, ponieważ jej użycie nie obciąża konstrukcji domu. Dodatkowo pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, dzięki czemu nie zagnieżdżą się w domu tak chętnie. Jest również dobra w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR należy dodać głównie jej koszty. Za piankę świetnej jakości zapłaci się wyższą cenę, niż za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada także gorzej w ocenie odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, ale w pożarze topi się oraz zwęgla, a po odjęciu ognia samodzielnie gaśnie.

Można spotkać też wiele obaw, co do stosowania pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce zaledwie w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy nie należy korzystać z pomieszczenia, a przy aplikacji zakładać specjalną maskę i kombinezon. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest równie często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Porządnie izoluje ciepło oraz ma doskonałą przepuszczalność. Ponadto odpowiednio ułożona, będzie przez lata zatrzymywać swoje właściwości, których też jest wiele. Zwykle są to maty, płyty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która tworzona jest z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Żeby powstała mata lub płyta, dostarczony materiał topi się w odpowiedniej temperaturze, po czym rozwłóknia. Później, dodaje się specjalne żywice oraz nadaje odpowiedni kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga mają wysoką jakość oraz bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną zazwyczaj wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny jest jej absolutna odporność na ogień. Posiada ona najwyższą klasę A, co oznacza, że stanowi barierę ochronną w razie pożaru. Dodatkowym atutem jest wspaniała izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki PUR, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na urazy mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też zauważyć, że jej koszt jest mniejszy w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny należy zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt łatwo, jednak jeśli tak się stanie, trudno jest ją wysuszyć, co może przyczyniać się do powstawania grzybów i pleśni. Ważne jest zatem użycie paroizolacji. Inną znaczącą wadą jest to, że wełna może zostać źle położona, ponieważ trudniej wypełnić nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności oraz powstawaniu mostków termicznych. Z kolei waga wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w czasie jej nakładania, dlatego tak jak przy korzystaniu z pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, aby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR kontra wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje wady i zalety, jednak dla każdej z nich znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien zależeć od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak ceny ognioodporność, ciężar czy ryzyko pochłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, które rozwiązanie jest najkorzystniejsze.